'Jeetje! Wie we daar hebben! Schaerlaeckens ben jij het?'
'Helemaal' zei ik opgewekt, want ik kon toch slecht zeggen dat ik het niet was.
'Sjonge jonge. Dat is lang geleden. Vier jaar? Vijf?'
Ik wist het ook niet.
Wel wist ik dat hij destijds van àlles gedaan had om aan de kost te komen: Van schaapherder tot parkeerwachter,
Verbaasd keek ik om me heen. Wat een luxe.
Hij zag mijn verbouwereerde blik, een gelukzalige lach verscheen op zijn gezicht en hij zei: 'Ga zitten kerel.' 

VER GESCHOPT

'Ja jongen, ik heb het ver geschopt he?'
'Dat kun je wel zeggen ja', antwoordde ik en méénde het.
Een jong meisje kwam koffie brengen. Wat zeg ik, jong meisje?
Maar dan wel zo'n type dat verpletterend aanwezig is.
Weinig verstand en waanzinnig knap. Zo iemand die gemakkelijker uit haar kleren raakt dan uit haar woorden. 
Een taille die leek te breken, een blik die leek te kunnen doden, een tong die kòn doden en een huid die bruin genoeg was om er gezond exotisch uit te zien maar weer niet zo  dat het in welke familie dan ook voor problemen zou zorgen.
En dat terwijl zijn vrouw zo ongelooflijk lelijk was dat het je niet verwondert waarom er zo veel homo's zijn.
'Waar is je vrouw?' vroeg ik.
'Dat is mijn huidige vrouw' antwoordde hij en wees naar de vlam. Hoe kon iemand op korte tijd zo omhoog vallen? Hij leek mijn gedachten te raden.
'Allemaal door de duiven. Weet je nog hoe trots ik was toen ik voor het eerst kopers aan de deur kreeg?' Of ik dat nog wist. 10 € per stuk ving hij toen.
Hij boog zich voorover, verlaagde zijn stem en fluisterde:
'En weet je hoe de zaken er nu voorstaan?'
Ik wist het niet, had wel een vermoeden en vragend keek ik hem aan.

VIJF  

500 Ringen koop ik jaarlijks jongeman! '500' Herhaalde hij met stemverheffing.
En er gaat geen duif weg onder de 200 Euro.
Ja jongen, mijn huis, mijn auto en al wat je hier ziet heb ik aan de duiven te danken. En mijn kinderen komen straks ook niets te kort.'
Met een minachtend gebaar wierp hij een stapel enveloppen, sommige met exotische postzegels op tafel.
'Dat wil allemaal duiven van me kopen.'
'Wie had dat destijds durven denken, in de tijd van je Merckx' reageerde ik.
'Wat? Mijn Merckx? Zal ik je eens wat zeggen? Zo heb ik er nu vijf. Vijf duiven waarvan ik niet weet welke de beste is. Je moet van alle kampioenen de twee beste duiven eens van hun hok halen. Dan zijn ze nergens.
Ik heb vijf cracks! Wie heeft die nog?'
'Niemand', moest ik bekennen. 'Niemand heeft vijf cracks.'
'Dat dacht ik ook jongen. Hier, kijk jij maar eens in mijn foto boek dan kun je zien wie ik hier al over de vloer heb gehad. 

VIJFHONDERD

'Je hokken mogen er ook zijn.'
'Niet dan? Weet je dat was een grote fout die ik vroeger maakte.
Een hok dat niet oogt is de dood als je wil verkopen. Als een hok klasse uitstraalt veronderstelt dat ook klasse bij de duiven.
Een hok dat op instorten staat veronderstelt duiven van tweede garnituur.
Ik heb nu veertig kweekkoppels, die heb je nodig als je zo veel vraag hebt. Maar het aantal vliegers mag je niet te hoog op laten lopen. Dan verlies je elk overzicht.'
'Hoeveel jongen kweek je elk jaar voor jezelf?'
'Een honderdtal. Die worden grondig gespeeld en daarna streng geselecteerd. Alleen de beste mogen blijven.'
'Dus op vijf jaar kweek je zo'n 500 jongen voor jezelf?' 
'Dat moet daar zo'n beetje in de buurt liggen ja.
Voor mezelf hè! Want de rest...'
'Ja, ja, dat weet ik nu wel. Die wordt verkocht. En onder die 500 duiven bleken vijf goede te zitten?'
'Klopt. Weet je wat het is? Iedereen kweekt oneindig meer slechte dan goede, maar de meeste zijn niet eerlijk. Ik durf daar voor uit komen.

KASSA

'Dus jij hebt het zo ver geschopt omdat je een scherp mes hebt zoals je zegt?'
Zwijgend keek hij me aan, klikte enkele malen zijn tong en schudde meewarig het hoofd.
'Een scherp mes? Op het vlieghok ja. Maar je dacht toch niet dat ik jongen van de kwekers slachtte? Elke duif die ik verwijder kost me geld jongen.
Daar heb ik vroeger te hard voor moeten werken.'
'Dus als ik hier tien jongen zou kopen is de kans klein dat daar een super bij zit?'
'Klein? Die is te verwaarlozen. Maar verschil met anderen is dat ik dat zeg. Omdat jij een vriend bent en ik een eerlijk mens.
En heb ik verdomme ooit iemand gevraagd hier duiven te kopen? Dat doen ze zelf!
Ik ken anderen die alleen ras hebben, die daarmee uitbundig adverteren en geen platte prijs winnen. En die verkopen ook. Ik presteer tenminste nog.'

RAS

'Maar jij zei toch altijd dat je versterking moet halen bij onbekende liefhebbers? 
Nu ben jezelf beroemd met je 'Havenithduiven' en klop je je op de borst dat je zo veel verkoopt. Hier klopt iets niet.'
'Jongen jij moet eens goed luisteren. De manier waarop je Havenithduiven uitspreekt bevalt me niet. Ik heb nog de soort van vroeger, aangeschaft van een onbekende liefhebber zoals iedereen weet, maar die had wel Havenithsoort.' 
'Ja, maar die goede van jou zijn rood. Havenith had toch geen rode?'
'So what? Kèn jij iets van duiven of niet? Als in een duif tien procent ander bloed zit kan dat al die rode kleur tot gevolg hebben, dat weet iedereen.
En wat is tien procent? Nog minder dan de melk in je koffie maar dat blijft wel koffie.'
Maar iets klopt er niet. Heb je zelf ooit 200 Euro gegeven voor een bos pluimen van vier weken oud? Zeker weten van niet.
Zei je zèlf vroeger niet dat je geen duiven moest kopen bij iemand die veel kwekers heeft? Zijn het niet jouw woorden dat naam en ras niets te betekenen hebben? 
Nu heb je zelf naam, je hebt ook zogenaamd ras en je verkoopt bij het leven. Ik vind dat je veranderd bent.'
'Klopt, ik ben veranderd. En hoe zou dar komen?
Ik zal het je zeggen: Anderen hebben me veranderd. Die vele liefhebbers die een plank voor de kop hebben. Iederéén ziet toch welk een effect het heeft als je wat danspasjes met wat krantenjongens maakt?

VOOR HET OPRAPEN

'In duivensport ligt het geld voor het oprapen als je wat handig bent maar het zijn de kopers die de prijs maken. En is het mijn schuld dat dat zo'n stommelingen zijn?
Je moet het volk geven waar het om vraagt. Al is het het geluid van holle vaten.' 
Ik werd even stil.
'Misschien kan die juffrouw, ik bedoel Uw vrouw, me nog een kopje koffie brengen.'
Heupwiegend kwam de vlam aanhuppelen, boog zich zo diep voorover dat mijn neus bijna klem kwam te zitten tussen haar adembenemende borsten en toch kreeg ik een nare smaak in mijn mond.
Hij had verdomme gelijk. Goed de zakken gevuld, aan veel arme sukkelaars luchtkastelen verkocht en toch niets verkeerds gedaan.

A.S.

Alle stukken gepubliceerd door Duiven.net in de rubriek ""A.S. Vertelt" mogen niet vermenigvuldigd worden.
© Ad Schaerlaeckens