Deel 7:
Uit de Praktijk: Candida albicans infectie
Een tijdje terug kwam er
een duivenliefhebber met zijn duiven op het spreekuur. De duiven zaten dik
en hadden dunne waterige mest.
De liefhebber had een oud sectieverslag bij zich dat een aantal jaren oud
was en had daarmee en met zijn duiven een reis gemaakt langs diverse
dierenartsen, al dan niet gespecialiseerd in duivengeneeskunde.
Behalve de eerder genoemde dunne mest zaten de duiven zelfs in de korf nogal
dik, iets dat ze op het hok allemaal wel deden. De eetlust was slecht en ze
waren vlijmscherp bij het borstbeen daardoor. Het betrof in hoofdzaak de
jonge duiven, zo vertelde deze liefhebber ofschoon ook af en toe een oudere
duif symptomen had.
De kweek verliep meestal wel redelijk waarna de jongen op een leeftijd van
ongeveer 4 tot 5 weken problemen kregen.
Ook dit jaar waren er al weer diversen gesneuveld. De liefhebber had diverse
aangetaste jongen geïsoleerd van de rest. Maar dat maakte het probleem er
niet minder door. Er kwamen steeds nieuwe jongen die deze verschijnselen
kregen.
In de loop der jaren had
hij een heel scala aan geneesmiddelen uitgetest. Al dan niet voorgeschreven
door dierenartsen. Diverse paratyfuskuren waren geprobeerd, maar ook
ornithosekuren.
Dit ondanks dat bij onderzoek geen paratyfusbesmetting was vastgesteld. De
duiven knapten er wel wat van op, maar na verloop van tijd leek het probleem
alleen maar groter te worden.
De sterfte nam allengs toe in plaats van af.
Over prestaties werd al helemaal niet gesproken, want die waren er al jaren
niet meer geweest.
De oudere duiven, daarbij ging het nog wel, maar de prestaties van de jonge
duiven waren hopeloos te noemen.
Het verhaal aangehoord
hebbende, de rij collega’s inschattende bij wie de liefhebber was geweest
en alle onderzoeken die hadden plaatsgevonden, maakte duidelijk dat ik het
niet in dezelfde richting als mijn voorgangers moest gaan zoeken.
Mijn collega’s hadden allemaal voortgeborduurd op dat ene sectieverslag
van een patholoog dat nu al een aantal jaren oud was.
Nu ben ik al een hele tijd gespitst op de aanwezigheid van schimmels en
gisten bij duiven. Zeker is dit het geval bij duiven die te pas en te onpas
gekuurd worden met antibiotica wegens tegenvallende prestaties.
Het schoot dan ook door me heen dat hier welhaast geen andere oorzaak achter
kon zitten dan een Candida besmetting.
Ik vroeg de liefhebber of ik de duiven die hij bij zich had in opname mocht
nemen voor nader onderzoek. Candida wil zich niet altijd even gemakkelijk
laten vaststellen. Er zijn speciale kweekmedia voor nodig en vooral wat
geduld.
Ik kreeg toestemming sectie te doen bij enkel duiven. Hoewel vervelend voor
de eigenaar bleek het inderdaad een uitgesproken sectiebeeld te zijn voor
een Candida-besmetting. Alle luchtzakken, maar ook het hartzakje waren
bedekt met een wittig, poederig beslag. Zo uitgesproken als in dit geval
zijn de sectiebeelden zelden. Klinisch was hier al bij sectie vast te
stellen dat het een Candida besmetting moest zijn. Dit konden we hier dus
heel gemakkelijk door middel van een schimmel/gistkweek bevestigen.
De resterende duiven zijn we gaan behandelen met een Nystatine-suspentie
(50.000 I.E. per duif per dag gedurende 7 dagen) In het drinkwater deden we
onze Boni-SGR. Deze deed zijn naam eer aan (SGR:schimmelgroei-reductie). De
jongen knapten op. Het duurde wel enige tijd. En dat is typisch voor die
candidabesmettingen. De duiven kunnen
pas van de ziekte definitief herstellen als de weerstand zodanig verbeterd
is dat de gist door het lichaam kan worden bestreden. Nystatine als medicijn
moet daarbij gezien worden als een hulpmiddel hierbij.
Het zou simpel zijn als de
diagnose Candida-infectie overal zo eenvoudig gesteld kon worden als bij
deze liefhebber. Dat is echter geenszins het geval.
Candida kan vaker bij duiven worden aangetoond. Het is een parasiet waar,
aangetoond in de ontlasting, weinig of geen belang werd en wordt gehecht.
Het mag dan zo zijn dat hij sluimerend aanwezig kan zijn, zonder problemen
te veroorzaken, net zo als bij de aanwezigheid van streptococcen het geval
kan zijn, het is echter wel zo dat de gist daarbij stilletjes op zijn kans
ligt te wachten om zijn slag te slaan om de duiven ziek te maken.
En zoals gezegd kan dit gebeuren als er te veel antibiotica wordt verstrekt
en daarbij te weinig aandacht wordt besteed aan de weerstand van de duiven
zelf. Met name bij jonge duiven kunnen hierdoor problemen ontstaan.
Moeten we nu iedere keer
als jonge duiven dik zitten of slecht vliegen aan een Candida- besmetting
denken?
Nee, zeg ik dan!
Maar als U een kuur gegeven hebt aan de jongen omdat ze niet goed genoeg
vliegen of U hebt jongen die regelmatig diarree hebben of om de haverklap
luchtwegproblemen hebben en daarbij slecht op de toegediende geneesmiddelen
reageren, denk dan ook eens aan dit artikeltje. Er zou dan wel eens sprake
kunnen zijn van een Candida-besmetting.
|